Daleko za Księżycem

Niedziela, 11 sierpnia 2024 · dodano: 11.08.2024 | Komentarze 2

100 wigry 3

To KONIEC.

jest dzień 17 lipca, północ.
dzień zawsze zaczyna się o północy.

wstałem wypoczęty, w Narewce było cicho, już nie padało, nawet asfalt był suchy.
w Ośrodku Wypoczynkowym w tej chwili byłem sam, Michael wyjechał...dokładnie o 23:11,
( informację tę przekazał mi mój kibic ).
nie kontrolowałem tego wcale, nie miałem zamiaru niczego w sobie pośpieszać.
grupa pościgowa z obcokrajowcami na czele jeszcze nie dojechała do Narewki.
Oficjalnie Ganzinger wystartował przede mną w Warszawie równe pół godziny po mnie,
teraz więc miał jeszcze większą czasowo przewagę.

wyjazd z Narewki, w totalnej ciszy i pustkowiu.
Na drodze nie było żadnych samochodów, oprócz...radiowozu.
no...poza jeszcze leżącymi gałęziami powstałymi w wyniku burzy.
Hajnówka, Kleszczele...w drodze na Sokołów Podlaski dopiero rozpoczął się dzień.
Michael Ganzinger był już za mną, nie ukrywam, że wtedy zacząłem szybciej jechać...
choć nie z jego powodu.
zależało mi wyłącznie na tym, aby być w Warszawie przed godziną 12:03, aby oficjalnie
przejechać RAP w czasie poniżej 11 dni, i to zrobiłem.
bardziej jednak chyba zależało mi na tym, aby to szybciej ukończyć i nie wlec się na ostatnich kilometrach.

To nie jest tak, że cały ten RAP traktowałem bez emocji w sensie takim, że i tak to zrobię,
i takie tam ble ble ble.
to nie jest też tak, że mimo wszystko powinienem się go obawiać w jakikolwiek sposób.
Race Around Poland jest najtrudniejszym i najdłuższym ultra w Polsce...
jako jedyny na Świecie przejechałem go w pełni po raz czwarty !!
było we mnie mnóstwo emocji, choć nie zawsze, nie raz czułem się tak, jakbym jechał pod domem.
Oficjalnie to moje 25 ultra o powierzchni minimum 1000 kilometrów.
nie wyobrażam sobie tu nie być...nie z uwagi na statystki.

Dojechałem na metę na szosowym rowerze Giant Advanced, który ani razu nie sprawił mi na trasie problemów,
jak zwykle żadnych kapci, i byłem na mecie tak samo ubrany jak na starcie.
do ostatnich kilometrów byłem przekonany o tym, że mimo wszystko tym razem będzie inaczej,
że nie mogę przecież odczuwać tego jeszcze lepiej, wznioślej, ani nawet tak samo.
Usprawiedliwiałem w sobie tą sytuację tym, że jest to po raz czwarty i czas wreszcie się do tego przyzwyczaić...

i nagle cała ta retoryka upadła, gdy miałem dokładnie zaledwie 1600 metrów do mety.
Mało !! w tym momencie na garminie odczytałem wiadomość od Sierry..."Ostatnia prosta"...
nie tyle słowa, co świadomość tego, że poprzez te dwa wyrazy mam absolutną pewność w tym, 
że teraz nie jestem sam...wywołały we mnie największe z rowerowych emocji...popłakałem się,
tak jak zawsze, oczywiście z uśmiechem na twarzy.
od teraz, i tylko wyłącznie w tym miejscu, już do samego końca jechałem na stojąco,
a na mecie poprzez to wszystko były we mnie jeszcze większe emocje niż dotychczas.
Tak bardzo bałem się od samego początku tego, że nie poczuję się już lepiej, a jednak, wydarzyło się to.

jaki czas, które miejsce ?...w geście tryumfu na mecie podniosłem dłoń z wysuniętymi emocjonalnie czterema palcami.

...wszystko wskazuje na to, że wrócę tu za rok,
gdybyś tylko chciał, mógłbyś być w tych chwilach razem ze mną,
na każdym kilometrze od samego początku do końca, od Warszawy poprzez wiele miejsc do Warszawy.
gdybyś tylko chciał. 
Ja chciałbym.